دیگر مردم فکر می کنند که گردشگری برای محیط زیست بد است.بزرگترین مشکل در تعداد مسافران است. مسافران به جاهای زیبا با ماشین قایق یا هواپیما می رسند .ماشین ها و قایق ها و هواپیما ها آلودگی می آورند (آنها هوا و آب را کثیف میکنند.). مسافران همچنین آشغال می آورند نظیر کیسه ها بطری ها و کاغذها .....
میلیون ها نفر از گردشگران پیاده می آیند پیاده روی در روی زمین های مشابه یا از میان ساختمان ها سال به سال مشکلات فرسایشی می آورد.
اغلب امکاناتی که یک کشور برای گردشگران نیاز دارد برای مردمی که در آنجا زندگی می کنند خوب نیست برای مثال:بین سال های 1989و1994شرکت ها 160میدان گلف در تایلند ساختند. میدان های گلف مقدار زیادی آب استفاده می کنند وهمزمان با آن مردمان محلی همیشه برای مزارعشان آب ندارند بعضی وقتها فواید گردشگری به آن بزرگی که مردم فکر میکنند نیست گردشگران زمانی که به کشوری مسافرت می کنند مقدار زیادی پول خرج می کنند اما آنها به امکانات نیاز دارند و اغلب امکانات نیز هزینه زیادی به آن کشور وارد می کند.
تفریح گاه های گردشگری به صرف کردن پول نیاز دارند که آن را از گردشگران خارجی بدست می آورند. این تراوش نامیده میشود و تراوش به تجارت محلی یا مردم کمکی نمی کند . در کشور های فقیر تراوش میتواند 90 درصد از پولی که گردشگران صرف می کنند داشته باشند!